askı düşünce omuzlardan geri çekecek
kaşları düzeltecek
yürürken yönlendirecek
kimse yok.
bu yüzden savrula savrula yürüyorum yollarda
askılarım düşüyor
kaşlarım karışıyor
umrumda değil
çünkü
kimse yok.
dağılıyorum, en uzağa dağılıyorum
bir gün sana da ulaşsın bir ucum diye.