"yapmam gereken o kadar çok şey varki!" diyorum sürekli. Bu tembelliğin gerçek tanımı. Ve bu benim. Hayır ders çalışmaktan falan bahsetmiyorum. Ders çalışmak benim sevdiğim bir eylemdir kimi zaman nefret ediyor gibi gözüksem de kağıdı, kalemi, okulu özlerim ben. AMA konu keşke ders çalışmak olsaydı.
ÇOK okumam lazım
daha çok daha çok daha çok..
ÇOK öğrenmem lazım
öğrendiklerimi unutmamam lazım
izlemem lazım, görmem lazım
dillere hakim olmam lazım
kendime güvenmem lazım
ders çalışmakla bitseydi herşey ben küçük dünyalı bi insan olurdum.
farkındalık mutsuzluğu doğurur denmişti bir yerlerde. Gerçekten benim durumum bu. Küçük dünyalı olmaktansa mutsuzluğu tercih ederim. Önce bu temebellikten kurtulmam lazım buna değmesi için.
ÇOK kızıyorum kendime
yapmam gereken o kadar çok şey varki.
ortalama bi insan olmamak arzusuyla yanan her bedene gitsin bu yazım.

birşubatikibinon

bugün için teşekkür ederim dünyaya ve dünyayı daha renkli kılan sana.
benim gri sevgilim,
1 ay oldu bugün hayatıma gireli.
sayıya dökünce evet az belki ama zaman kavramını kendi kendine yaratmış insanoğluna ait ben, zaman kavramını yıktım seninle.
gülüşlerimi geri getirdiğin için teşekkür ederim sevgilim.
hayallerimi gerçekleştiriyo olduğun için çocuk gibi sevinçten zıplayabilirim.
hakettim biliyorum ve sen de hakettin.
biz birbirimizi bekliyorduk zaten, tadını çıkarma vakti.
mutluluktan korkmicam, hayır.
"bir ömür yeter bana bu armağan
ölsem de gam yemem artık"