Ocak 11, 2010

kendime bir yeni yıl yazısı yazacaktım ki, hayatıma girdin.

benim bi "erkekarkadaşım" olmuş.
en ihtiyacım olduğunu hissettiğim zamanda, ansızın bulmuş beni.
anlam veremedim olanlara.
tanımaya çalışıyorum onu bir körün korka korka elini yüzüne sürmesi gibi görenin.
korkarak fakat karşı koyamadan
çünkü yapmam gereken bu kendim için, onun için.
ben tek kişilik halime alışmışım nefret etsem de, kendime bağlanmışım.
şimdi ona açmaya çalışıyorum kendimi.
ellerine izin vericem belki, sözlerine, kırıcı laflarına kimi zaman.
beni güldürmesine
beni üzmesine
herşeyine aslında izin vermek bu.
kendimde yer açıcam ona.
belki de açamicam, belki de o vazgeçmeye meyilli olanlardan
benim daha yeni başladığım çizgim onun bitiş çizgisi olucak belki
belki tam kendimi güzel hissetmişken, tam saf bi mutluluk kaplamışken
yerçekimine yenik düşürecek beni
"otur oturduğun yerde ben gidiyorum" diyecek
uzatma diyecek kulağıma eğilip
bilmiyorum
ben sonsuz bir şey istemiyorum
ben iyi hatırlayabileceğim bir şey istiyorum o kadar.
özlemekten kaçamayız,biliyorum.
yeter ki özlerken nefret ettirmesin kendinden.
benim bi "erkekarkadaşım" olmuş
anlam veremedim olanlara.
ben mi onu o mu beni bulmuş
anlatamadım insanlara.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder