yıllardan 2009 aylardan aralık olmuş
benim önümde yine yapılması gerekn tonla şey
ve ben yine yapmıyorum
gözlerim yanıyor,uyumuyorum
işe yarar bişey de yapmıyorum
ben 9 saat boş oturabiliyorum
bu değildim ben.
iyi değilim gerçekten.
diyorum bunu bakan yok.
alıştılar mı?
ben gerçekten iyi değilim,bayılmam mı gerekiyor illa?
dünyayı sorguluyorum
ideolojileri sorguluyorum
insanlara bakıyorum
insanlar ölüyor
kendimi anlamaya çalışıyorum
hayatın neresindeyim
yakınlarıma anlam vermeye çalışıyorum
kabullenmeye çalışıyorum
çok özlüyorum, özlemden nefesim kesiliyor

yürüyorum,yollar gidiyorum
bitmiyor

ayaklarım ağrıyor,oturuyorum
olmuyor
yüzüme dokunuyorum
aynaya bakıyorum
değişmişim beğenmiyorum
diyorum ki helin hadi aklındakileri yap artık hadi diyorum
bi hevesleniyorum
iki dakika sonra unutuyorum
pianom beni bekliyor
kitaplar beni bekliyor
filmler,eylemler,müzikler beni bekliyor
ben gidemiyorum.
tembellikten kurtulamıyorum
olumsuz fiildeyim hep
olumsuz çekimlerim
kırgınım ben çok incindim farketmiyor o,o ve diğeri ve bir diğeri
ben çok özlüyorum
sonra bi an diyorum ki yok aslında ben kendi kendime yapıyorum bunu
sonra o andan da vazgeçiyorum
ben arkadaşlığı sorguladım,kaldıramadım
sevgili gitmiş,dolduramadım
ben sevgiyi hissetmek istiyorum
canımı acıtsın,güldürsün,ağlatsın,bıktırsın istiyorum
ellerin tenimde gezinsin,öp beni, inandır
her kimsen
ben gitmek istiyorum bir de
koşmak istiyorum
yürümek istiyorum
yükseklerden atlamak istiyorum serin sulara
ben şu anda bulunduğum duruma ayak uyduramadım
küçük çocuklar gibi istemiyorum diye ağlamak istiyorum
ve ben bunu düşünürken insanlar ölüyor.
kendime yabancılaşıyorum.
bu bir girdapsa
en önde boğuluyorum.